Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

acciō (ad-c-)

  • 1 accio

    accĭo, īre, īvi (ĭi), ītum - tr. - faire venir, mander, appeler.    - imparf. accibant Lucr. 5, 996.    - accire aliquem filio doctorem, Cic. de Or. 3, 141: faire venir qqn pour servir de maître à son fils.    - accire ex Etruria, Cic. Har. 25 ; e castris Lael. 5, 8, 12: faire venir d'Etrurie, du camp.    - ab Tarracone accire, Liv. 28, 19, 4: mander de Tarragone.    - aliquem Romam Curibus accire, Cic. Rep. 2, 25: faire venir qqn de Cures à Rome.    - scientiam artemque haruspicum accire, Tac. H. 2, 3: importer la science et l'art des haruspices.    - everti per accitam lasciviam, Tac. 14, 20: être détruit par une licence importée.    - accire mortem, Vell. 2, 38: se suicider, se donner la mort.    - accire voluptatem, Cic.: causer du plaisir.
    * * *
    accĭo, īre, īvi (ĭi), ītum - tr. - faire venir, mander, appeler.    - imparf. accibant Lucr. 5, 996.    - accire aliquem filio doctorem, Cic. de Or. 3, 141: faire venir qqn pour servir de maître à son fils.    - accire ex Etruria, Cic. Har. 25 ; e castris Lael. 5, 8, 12: faire venir d'Etrurie, du camp.    - ab Tarracone accire, Liv. 28, 19, 4: mander de Tarragone.    - aliquem Romam Curibus accire, Cic. Rep. 2, 25: faire venir qqn de Cures à Rome.    - scientiam artemque haruspicum accire, Tac. H. 2, 3: importer la science et l'art des haruspices.    - everti per accitam lasciviam, Tac. 14, 20: être détruit par une licence importée.    - accire mortem, Vell. 2, 38: se suicider, se donner la mort.    - accire voluptatem, Cic.: causer du plaisir.
    * * *
        Accio, accis, acciui, accitum, pe. pro. accire: vulgo dicimus, Mittere quaerere, vel mittere ad quaerendum. Appeller, Aller ou Envoyer querir, Mander.
    \
        Filio doctorem accire. Cic. Faire venir d'estrange pais un maistre pour son filz.
    \
        Accire in regnum. Liu. Appeler pour estre roy.

    Dictionarium latinogallicum > accio

  • 2 acciō (ad-c-)

        acciō (ad-c-) cīvī, cītus, īre,    to call, summon, send for, invite: si accierit, accurram: Aenean acciri omnes Exposcunt, V.: ex Latio fortissimum quemque, S.: acciti ibant, they went at the summons, S.: in regnum Romam, summoned to reign at Rome, L.: bello acciti reges, V.: alqm filio doctorem.—Supin. acc.: auxilia accitum mittit.

    Latin-English dictionary > acciō (ad-c-)

  • 3 accio

    ac-cio, cīvī (iī), cītum, īre
    1) призывать, привлекать, приглашать (fabros ex Etruriā L; a. ad rem consultandam aliquem L; Numam ad regnandum Romam C)
    2) отзывать (dictatorem ab exercitu L; classis Macedonum ex Graecia accita QC)

    Латинско-русский словарь > accio

  • 4 accio

    ac-cio, (ad-cio), īvī (iī), ītum, īre, herbeiziehen = herbei- od. herkommen lassen, herbescheiden, einladen, berufen, I) eig.: tu invita mulieres, ego accivero pueros, Cic. – m. Ang. von wo? haruspices ex Etruria, Cic.: fabros undique ex Etruria, Liv.: classem ex Graecia, Curt.: alqm a Benevento, Liv.: parentes sponsumque ab domo, Liv.: novos milites ab domo, Liv.: dictatorem ab exercitu, Liv.: Aesculapium Epidauro, Lact. – mit Ang. wohin? alqm domum, in curiam, Suet.: alqm in Hirpinos, Liv. – m. Ang. des Zweckes, alqm ad regnandum Romam Curibus, Cic.: alqm ad eam rem consultandam ex Etruria, Liv.: alqm ad consultandum ex Athamania, Liv.: alqm in regnum ultro od. Romam, Liv.: alqm in consilium, Liv.: alqm in adoptionem, Tac.: alqm auxilio, Tac.: alqm super ea re, Liv. 8, 3, 10: m. dopp. Acc., alqm doctorem (als L.) filio, Cic. de or. 3, 141. – accita scientia arsque haruspicum, von außen eingeführte, Tac.: accita lascivia, ausländisches Treiben, Tac. – II) übtr.: mortem laetus accivit, rief den Tod freudig herbei, Flor.: quam (mortem) ille conscientiā acciverat, der eine Folge seines bösen Gewissens war, Vell. / synk. Imperf. accibant, Lucr. 5, 994.

    lateinisch-deutsches > accio

  • 5 accio

    ac-cio, (ad-cio), īvī (iī), ītum, īre, herbeiziehen = herbei- od. herkommen lassen, herbescheiden, einladen, berufen, I) eig.: tu invita mulieres, ego accivero pueros, Cic. – m. Ang. von wo? haruspices ex Etruria, Cic.: fabros undique ex Etruria, Liv.: classem ex Graecia, Curt.: alqm a Benevento, Liv.: parentes sponsumque ab domo, Liv.: novos milites ab domo, Liv.: dictatorem ab exercitu, Liv.: Aesculapium Epidauro, Lact. – mit Ang. wohin? alqm domum, in curiam, Suet.: alqm in Hirpinos, Liv. – m. Ang. des Zweckes, alqm ad regnandum Romam Curibus, Cic.: alqm ad eam rem consultandam ex Etruria, Liv.: alqm ad consultandum ex Athamania, Liv.: alqm in regnum ultro od. Romam, Liv.: alqm in consilium, Liv.: alqm in adoptionem, Tac.: alqm auxilio, Tac.: alqm super ea re, Liv. 8, 3, 10: m. dopp. Acc., alqm doctorem (als L.) filio, Cic. de or. 3, 141. – accita scientia arsque haruspicum, von außen eingeführte, Tac.: accita lascivia, ausländisches Treiben, Tac. – II) übtr.: mortem laetus accivit, rief den Tod freudig herbei, Flor.: quam (mortem) ille conscientiā acciverat, der eine Folge seines bösen Gewissens war, Vell. synk. Imperf. accibant, Lucr. 5, 994.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > accio

  • 6 accio

    accire, accivi, accitus V TRANS
    send for, summon (forth), fetch; invite; (w/mortum) commit suicide

    Latin-English dictionary > accio

  • 7 accio

    ac-cĭo, īvi, ītum, 4, v. a., to call or summon, to fetch (rare but class.).
    I.
    Lit.: cujus vos tumulti causā accicrim, Att. ap. Non. 484, 7 (Rib. Trag. Rel. p. 199):

    horriferis accibant vocibus Orcum,

    Lucr. 5, 996:

    tu invita mulieres, ego accivero pueros,

    Cic. Att. 5, 1, 3; 13, 48, 1; id. de Or. 3, 35, 141; Sall. J. 108; Liv. 2, 6; Tac. A. 1, 5 al. —
    II.
    Fig.:

    accire mortem,

    to kill one's self, Vell. 2, 38 fin.; Flor. 4, 2, 71:

    scientiam artemque haruspicum accibam,

    Tac. H. 2, 3; cf.:

    accitis quae usquam egregia,

    id. A. 3, 27; and:

    patrios mores funditus everti per accitam lasciviam,

    i. e. borrowed, id. ib. 14, 20 (but in Cic. Fin. 5, 31, 93, the read. acciret is very doubtful; v. Madv. a. h. l.; Klotz reads faceret; B. and K., crearet.).

    Lewis & Short latin dictionary > accio

  • 8 accio

    , accivi (accii), accitum, accire
      привлекать, призывать, приглашать, вызывать

    Dictionary Latin-Russian new > accio

  • 9 cieo

    cĭĕo, ēre, cīvi, cĭtum - tr. -    - [gr]gr. κίω: aller -- κινέω-ῶ: mettre en mouvement, mouvoir.    - qqf. cĭo, cīre: seules formes simples employées: cio, cit, cimus, ciant, ciuntur, cire -- en composition: accio, concio, excio... [st1]1 [-] mettre en mouvement, mouvoir, faire avancer, agiter, soulever, ébranler (par un bruit).    - natura omnia ciet, Cic.: la nature met tout en mouvement.    - animal motu cietur interiore et suo, Cic. Tusc. 1, 23, 54: un être animé a en soi le principe de son mouvement.    - ab ultimis subsidiis cietur miles, Liv.: on fait avancer les dernières réserves. [st1]2 [-] donner l'impulsion, donner le branle, exciter, provoquer, déterminer, pousser.    - aliquem in aliquem ciere: exciter qqn contre qqn.    - varios motus ciere, Cic.: produire des mouvements variés.    - voces truces ciere, Apul.: pousser des cris farouches.    - bellum ciere: provoquer la guerre, allumer la guerre.    - lacrimas ciere: verser des larmes. [st1]3 [-] déplacer (des biens), diviser (un héritage).    - ciere herctum, Cic. de Or. 1, 56: partager un héritage (déplacer les biens) -- de là herciscere. [st1]4 [-] faire évacuer, pousser au-dehors.    - urinam ciere, Plin. 20: faire uriner, être diurétique.    - ciere sudores, Plin.: faire transpirer. [st1]5 [-] faire venir, convoquer, invoquer, appeler, nommer, citer, provoquer.    - ciere verba: proférer des paroles.    - ciere ad arma: appeler aux armes.    - ciet locum pugnae testem virtutis, Tac.: il prend le champ de bataille comme témoin de leurs valeurs.    - quid est quod herum tam ciet? Plaut.: quelle raison a-t-il d'accuser ainsi mon maître?    - patrem ciere, Liv. 10: citer le nom de son père (= montrer que l'on est de naissance légitime).    - consulem patrem ciere possum, Liv. 10: je peux dire que mon père légitime est consul.    - ciere nomine triumphum, Liv.: crier: Triomphe!    - voir citus
    * * *
    cĭĕo, ēre, cīvi, cĭtum - tr. -    - [gr]gr. κίω: aller -- κινέω-ῶ: mettre en mouvement, mouvoir.    - qqf. cĭo, cīre: seules formes simples employées: cio, cit, cimus, ciant, ciuntur, cire -- en composition: accio, concio, excio... [st1]1 [-] mettre en mouvement, mouvoir, faire avancer, agiter, soulever, ébranler (par un bruit).    - natura omnia ciet, Cic.: la nature met tout en mouvement.    - animal motu cietur interiore et suo, Cic. Tusc. 1, 23, 54: un être animé a en soi le principe de son mouvement.    - ab ultimis subsidiis cietur miles, Liv.: on fait avancer les dernières réserves. [st1]2 [-] donner l'impulsion, donner le branle, exciter, provoquer, déterminer, pousser.    - aliquem in aliquem ciere: exciter qqn contre qqn.    - varios motus ciere, Cic.: produire des mouvements variés.    - voces truces ciere, Apul.: pousser des cris farouches.    - bellum ciere: provoquer la guerre, allumer la guerre.    - lacrimas ciere: verser des larmes. [st1]3 [-] déplacer (des biens), diviser (un héritage).    - ciere herctum, Cic. de Or. 1, 56: partager un héritage (déplacer les biens) -- de là herciscere. [st1]4 [-] faire évacuer, pousser au-dehors.    - urinam ciere, Plin. 20: faire uriner, être diurétique.    - ciere sudores, Plin.: faire transpirer. [st1]5 [-] faire venir, convoquer, invoquer, appeler, nommer, citer, provoquer.    - ciere verba: proférer des paroles.    - ciere ad arma: appeler aux armes.    - ciet locum pugnae testem virtutis, Tac.: il prend le champ de bataille comme témoin de leurs valeurs.    - quid est quod herum tam ciet? Plaut.: quelle raison a-t-il d'accuser ainsi mon maître?    - patrem ciere, Liv. 10: citer le nom de son père (= montrer que l'on est de naissance légitime).    - consulem patrem ciere possum, Liv. 10: je peux dire que mon père légitime est consul.    - ciere nomine triumphum, Liv.: crier: Triomphe!    - voir citus
    * * *
        Cieo, cies, ciui, citum, ciere, testibus Diomede et Phoca: item Cio, cis, ciui, citum, cire, idem sunt. Sed in hoc differunt tantum, quod Citum a Cieo, priorem corripit: hinc frequentatiua Excito, concito, recito. Citum a Cio, producit: vnde Accitus, et excitus, pen. prod. Composita vtriusque semper sunt quartae, vt Accio, concio, excio. Diomedes per secundam Accieo etiam dicendum credit. Provoquer et esmouvoir.
    \
        Aura ciet horrorem membris. Lucret. Fait frissonner et trembler.
    \
        Ciere ad coitum foeminas. Plin. Inciter.
    \
        AEre ciere viros. Virgil. Sonner à l'arme avec une trompette.
    \
        Bellum, praelium, pugnam ciere. Virgil. Liu. Esmouvoir et enhorter à se combatre.
    \
        Cruciatus ciere. Cic. Faire grande douleur.
    \
        Fletus ciere. Virgil. Plourer.
    \
        Mugitus ciere. Virgil. Mugler, ou Bugler.
    \
        Terrores ciere. Seneca. Faire paour.
    \
        Ciere aliquem. Plaut. Irriter.
    \
        Ciere aluum. Columel. Lascher le ventre.
    \
        Vrinam ciet, vel cit haec herba. Plin. Elle fait pisser.
    \
        Menses ciere, hoc est Menstrua mouere. Plin. Faire venir le temps aux femmes.
    \
        Ciere. Valer. Flac. Repoulser, Chasser arriere.
    \
        Ciere. Festus. Nommer.
    \
        Ciere. Valer. Flac. Appeler.
    \
        Nomen alicuius ciere. Ouid. Appeler quelcun par son nom.
    \
        Ciere nomina singulorum. Tacit. Les appeller chascun par son nom.
    \
        Numina ciere, Valer. Flac. Invoquer Dieu, Appeler à son aide.
    \
        Magna supremum voce ciere. Virg. Dire le dernier à Dieu.
    \
        Agmen ciere ab aliqua natione. Virgil. Amener.
    \
        Verba ciere. Valer. Flac. Proferer, Parler.

    Dictionarium latinogallicum > cieo

  • 10 accitus

    I 1. accītus, a, um
    part. pf. к accio
    2. adj.
    заимствованный извне, иноземный ( scientia T)
    II accītus, ūs m. [ accio ]
    приглашение, призыв

    Латинско-русский словарь > accitus

  • 11 accitus

    [st1]1 [-] accītus, a, um: - [abcl][b]a - part. passé de accio. - [abcl]b - adj. importé, d'origine étrangère.[/b]    - everti per accitam lasciviam, Tac. 14, 20: être détruit par une licence importée. [st1]2 [-] accītŭs, ūs, m. (seul. à l'abl. accitū): appel, convocation.    - Agyrio magistratus et quinque primi accitu istius evocantur, Cic. Verr. 3, 68: les magistrats et les cinq premiers citoyens sont appelés d'Agyrium par ordre de Verrès.    - cf. Virg. En. 1, 677; Tac. An. 2, 80.
    * * *
    [st1]1 [-] accītus, a, um: - [abcl][b]a - part. passé de accio. - [abcl]b - adj. importé, d'origine étrangère.[/b]    - everti per accitam lasciviam, Tac. 14, 20: être détruit par une licence importée. [st1]2 [-] accītŭs, ūs, m. (seul. à l'abl. accitū): appel, convocation.    - Agyrio magistratus et quinque primi accitu istius evocantur, Cic. Verr. 3, 68: les magistrats et les cinq premiers citoyens sont appelés d'Agyrium par ordre de Verrès.    - cf. Virg. En. 1, 677; Tac. An. 2, 80.
    * * *
    I.
        Accitus, pen. prod. Participium. Sallust. Huché, Qui est mandé à venir, Appelé, Qu'on a envoyé querir.
    II.
        Accitus, huius accitus, pen. prod. Verbale. Cic. Istius euocantur accitu. Par le mandement de cestuy.

    Dictionarium latinogallicum > accitus

  • 12 accitus

    1.
    accītus, a, um, Part. of accio.
    2.
    accītus, ūs, m. (only in abl. sing.) [accio], a summoning to a place, a summons, a call:

    magistratus accitu istius evocantur,

    Cic. Verr. 2, 3, 28, § 68:

    accitu cari genitoris,

    Verg. A. 1, 677.

    Lewis & Short latin dictionary > accitus

  • 13 accieo

    ac-cieo, īvī, —, ēre
    звать или велеть привести (aliquem Pl, Sil). — см. тж. accio

    Латинско-русский словарь > accieo

  • 14 Liquefácto témpora plúmbo

    Вергилий, "Энеида", IX, 581-89:
    Ínsignís facié, genitór quem míserat Árcens,
    Flúmina pínguis ub(i) ét placábilis ára Palíci:
    Díffidit ác multá porréct(um) exténdit haréna.
    Сын Аркента стоял, красотой и убором блистая:
    Плащ его алый горел, иберийским окрашенный соком,
    Золотом панцирь сиял; Аркент родитель в сраженья
    Сына послал, что в лесах материнских над током Симета
    Вскормлен был - там, где Паликов алтарь стоит миротворный.
    Сам, отставив копье и пращой свистящею трижды
    Круг над собой описав, свинцовый слиток в героя
    Метко Мезентий послал: полетел свинец, расплавляясь -
    И с размозженным виском на песке противник простерся.
    Он наклоняется за деньгами; я стреляю; и я так хорошо прицелился, что он, падая, уткнулся головой прямо в деньги, которые выкапывал.
    - Ах, патер! [ прозвище бандита, данное ему за знание латыни. - авт. ] - сказал Брандолаччо. - Я завидую такому выстрелу. Воображаю, как ты смеялся! - Я попал bastiaccio [ Корсиканцы, живущие в горах, презирают жителей Бастии и не считают их земляками. Они никогда не говорят о них bastiese, а всегда bastiaccio; известно, что окончание accio обычно употребляется в презрительном смысле (примечание Мериме) ] в висок, - продолжал бандит, - это напоминает мне стихи Вергилия:
    ...Liquefacto tempora plumbo
    Diffidit, ac multa porrectum extendit arena.
    Liquefacto! Верите ли вы, синьор Орсо, что свинцовая пуля расплавляется от быстроты своего полета в воздухе? Вы учились баллистике, и наверно должны сказать мне: правда это или заблуждение? (Проспер Мериме, Коломба.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Liquefácto témpora plúmbo

  • 15 accitio

    accītio, ōnis, f. (accio), die Berufung, Plur. bei Arnob. 4, 12.

    lateinisch-deutsches > accitio

  • 16 accitus

    accītus (adcītus), Abl. ū, m. (accio), das Herbeirufen, der Ruf, die Vorladung, m. subj. Genet., accitu istius, Cic. Verr. 3, 68: cari genitoris, Verg. Aen. 1, 677: earum (legionum), Tac. ann. 2, 80: Aureliani, Vopisc. Tac. 13, 3: Idumenaei, Dict. 6, 4.

    lateinisch-deutsches > accitus

  • 17 cieo

    cieo, cīvī, citum, ciēre (verwandt mit κίω, ich gehe, κινέω, ich setze in Bewegung), rege machen, wecken, I) = in Bewegung setzen od. erhalten, anregen, erregen, rege erhalten, 1) Lebl.: a) übh.: natura omnia ciens et agitans motibus et mutationibus suis, Cic.: inanimum est omne quod pulsu agitatur externo; quod autem est animus, id motu cietur interiore et suo, Cic.: puppes sinistrorsum citae, Hor. – im Bilde, ingentem molem irarum ex alto animo, eine gewaltige Macht der Leidenschaft aus der Tiefe der Seele heraufbeschwören, Liv. 9, 7, 3. – So nun bes. α) als t. t. des Schachspiels, calcem ciere, einen Stein ziehen, Plaut. Poen. 908. – β) als gerichtl. t. t., herctum ciere, die Erbschaft beweglich machen, d.i. teilen, Cic. de or. 1, 237. – γ) als milit. t. t., pugnam ciere, den Kampf durch eigenes Beispiel rege erhalten, nicht ruhen lassen, immer wieder von neuem entflammen (v. Vorkämpfer, bes. aber v. Feldherrn), Liv. (s. Heräus Tac. hist. 2, 25 u. 4, 78. Müller u. Weißenb. Liv. 1, 12, 2): so auch proelium, Liv.: u. pugnam acerrime, Curt., impigre, Tac., nihilo segnius, Liv.: u. bellum (= pugnam) inter primores duces acerrime, Iustin.: bella cie! Verg. – b) in unruhige Bewegung setzen, aufregen, in Aufruhr bringen, erschüttern u. dgl., mare venti et aurae cient, Liv.: c. imo aequora fundo (v. Meergott), Verg. – absurdo sono fontes et stagna, Poët. b. Cic.: caelum tonitru, Verg. – 2) leb. Wesen, herbeiziehen, bes. durch den Ruf der Stimme od. der Signaltöne, a) übh., herbeirufen, herbescheiden, Narcissum, Tac.: lugubri voce Acerbam, Iustin. – bes. Geister, zitieren, ab inferis animas, Lact. 4, 27, 18: certis carminibus cieri ab inferis animas, Lact. 7, 37, 7. – b) zum Kampfe herbeirufen, aufrufen, aufbieten, non homines tantum, sed foedera et deos, Liv.: vires intimas molemque belli (die ganze Macht des Kr.), Tac. – viros aere, Verg.: veteres illic novosque exercitus, Tac.: ab ultimis subsidiis cietur miles, Liv.: patriis agmen ab oris, Verg.: alqm ad arma, Liv.: alqm ad pugnam, Vell. u. Amm.: ad belli munia militem, Tac.: alqm magno clamore in pugnam, herausfordern, Sil.: Germanos in nos ciet, Tac.: raptu Helenae primores Argivorum viros ad se, gegen sich (v. Troja), Catull. – c) zu Hilfe, anrufen, zu Hilfe rufen, bes. eine Gottheit, nocturnos manes carminibus, Verg.: Alecto dirarum ab sede dearum infernisque tenebris, Verg.: vipereas Stygia de valle sorores (die Furien), Ov. – II) = zur Erscheinung bringen, wecken, erwecken, erregen, 1) durch äußere od. innere Anregung, a) übh. Erscheinungen u. Zustände, deutsch erregen, aufsteigen machen od. lassen, bewirken, mare acriore vento concitatum fluctus ciere, Curt.: tempestates pluvias largosque imbres, pruinas aut calores (von Gestirnen), Gell.: lacrimas, bei sich erregen, poet. = weinen, Verg. Aen. 6, 468: ex corporis totius natura et figura varios motus (Schwingungen) cieri, tamquam in cantu sonos, Cic. – qui tantas iam nunc procellas proelia atque acies iactando inter togatos ciet (im Bilde, deutsch etwa: so viele Gewitter aufsteigen läßt), Liv.: cuius orbis (Kreislauf) semper eodem modo cietur, Cic.: cum eam partem attingit, quā sensus (äußere Sinn) cieri potest, Cic. – b) als mediz. t. t., körperl. erregen, befördern, hervortreiben, alvum, Col. u. Plin. (cita alvus, der Durchfall, Cels. 1, 6): menses, sudores, urinas (v. Heilmitteln), Plin. – c) kriegerische u. politische Zustände, erregen, anregen, veranlassen, beginnen, bellum, pugnam, Liv.: Martem, Verg.: seditiones, Liv.: vanos tumultus, Liv. – bellum omnibus viribus, Iustin. – 2) durch die Stimme od. durch musikal. Instrumente, a) Töne übh., anstimmen, erheben, ertönen lassen, von sich geben, fletus, Verg.: gemitus, mugitus, murmur, tinnitus, Verg.: voces truces, Apul.: nocturnus aeris sonus, qualis Cerealibus sacris cieri solet, Vell. – singultus ore, Catull.: tinnitus aere, Catull. – b) Worte, Namen, hören lassen, ausrufen, rufen, nennen (vgl. die Auslgg. zu Verg. Aen. 3, 68. Ruhnken Ov. her. 7, 101. Bünem. Lact. 4, 1, 10), alqd od. alqm magnā voce, Lucr. u. Verg.: triumphum nomine! d.i. ihr io triumphe! rufen, anstimmen, Liv.: singulos nomine, Tac.: eos veris suis nominibus, Lact.: alqm clamore nominatim, Apul.: hominum vocabulo cieri, Lact.: c. lamentatione flebili maiores suos, Tac.: modo nomina singulorum, modo centuriam, Tac. – dah. als zivil. t. t., ciere patrem, einen Vater angeben, aufweisen (um seine freie Abkunft zu beweisen), Liv. 10, 8, 10: u. so consulem patrem, avum, einen Konsul als V., als Gr., ibid. – / Nbf. cio, īre (in den Kompositis accio, concio u.s.f. allein üblich), selten, wie cio, Mart. 4, 90, 4: cit, Col. 6, 5, 1: cimus, Lucr. 1, 212 u. 5, 211: ciant, Apul. flor. 17. p. 27, 3 Kr.: ciuntur, Apul. de mundo 22 ( aber Mart. Cap. 9. § 913 jetzt ciere).

    lateinisch-deutsches > cieo

  • 18 accerso

    c. arcesso.
    * * *
    c. arcesso.
    * * *
        Accerso, accersis, accersiui, accersitum, pen. prod accersere, Deriuatum ab accio, significat ire ad vocandum, vel vocare. Hucher, Appeler à soy, Aller querir aucun, ou envoyer querir, Mander quelcun.
    \
        Accersere auxilia ex aliquo, vel ab aliquo loco. Caes. Envoyer querir du secours.
    \
        Accersere aliquem ad rem diuinam. Terent. L'appeler pour assister, etc.
    \
        Accersitur lauatum interea virgo. Terent. On l'appelle pour s'aller baigner.
    \
        Accersere orationi splendorem. Ci. Luy bailler couleur d'ailleurs, Luy faire venir la lumiere, Luy apporter grace.
    \
        Accersere aliquem. Cic. Accuser, Appeler en justice.
    \
        Accersere aliquem crimine ambitus. Cic. Accuser aucun, ou l'appeler en justice en matiere d'ambition.
    \
        Maiestatis accersere. Cic. Accuser du crime de lese majesté.

    Dictionarium latinogallicum > accerso

  • 19 accīvi

    parf. de accio.

    Dictionarium latinogallicum > accīvi

  • 20 arcĭo

    arcĭo, īre Prisc. c. accio.

    Dictionarium latinogallicum > arcĭo

См. также в других словарях:

  • accio — / atʃ:o/ agg. [uso sost. del suff. accio ], fam. [di cattiva qualità, in alcune espressioni negative: questo film non è tanto a. ] ▶◀ brutto, cattivo, (fam.) malaccio, male, scadente. ◀▶ bello, buono …   Enciclopedia Italiana

  • -accio — [lat. aceus ]. Suff. che serve per formare sost. e agg. alterati di sign. peggiorativo: omaccio, stradaccia, ecc …   Enciclopedia Italiana

  • acciò — cong. [comp. della prep. a e ciò ], lett. [con lo scopo di] ▶◀ (lett.) acciocché, affinché, (lett., burocr.) onde, perché …   Enciclopedia Italiana

  • -accio — àc·cio suff. 1a. aggiunto produttivamente a sostantivi, e meno comunemente ad aggettivi, esprime valore peggiorativo: affaraccio, cagnaccio, erbaccia, gestaccio, lavoraccio, tipaccio 1b. in sostantivi, spec. di formazione latina, può avere valore …   Dizionario italiano

  • Accio — Sortilèges dans l’univers de Harry Potter Cette liste présente les sortilèges et incantations de la série littéraire Harry Potter, écrite par J. K. Rowling. Cette liste inclut les incantations issues des films et des jeux vidéo officiels qui en… …   Wikipédia en Français

  • acciò — ac·ciò cong. LE affinché, perché {{line}} {{/line}} DATA: ca. 1294. ETIMO: dalla loc. ant. a ciò. POLIREMATICHE: acciò che: loc.cong …   Dizionario italiano

  • Acció Catalana — (Action catalane) est un parti politique catalaniste fondé en 1922 et issu d une scission de la Lliga Regionalista[1]. Sommaire 1 Histoire 2 Scission et réunification …   Wikipédia en Français

  • Acció Republicana de Catalunya — Fundación 1930[1] Disolución marzo de 1931 [2 …   Wikipedia Español

  • Acció Catalana Republicana — Líder Luis Nicolau d Olwer Fundación 1931 Disolución 1939 [1] …   Wikipedia Español

  • Accio Zucco Da Sommacampagna — Accio Zucco da Sommacampagna, littérateur italien, né dans le XVe siècle, à Sommacampagna, dans le Véronais, n est connu que par sa traduction des Fables d Ésope, la première qu on ait vue en italien. Elle parut sous ce titre : In Esopi …   Wikipédia en Français

  • Accio zucco da sommacampagna — Accio Zucco da Sommacampagna, littérateur italien, né dans le XVe siècle, à Sommacampagna, dans le Véronais, n est connu que par sa traduction des Fables d Ésope, la première qu on ait vue en italien. Elle parut sous ce titre : In Esopi …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»